Bezsenność lub niedobór snu to coraz częściej spotykane we współczesnym społeczeństwie zjawiska. W dzisiejszych czasach bardzo często jesteśmy przeciążeni pracą lub też innymi obowiązkami. Zdarza się, że wszelkie obowiązki domowe czy zawodowe wykonujemy w godzinach wieczorowo - nocnych, przez co kładziemy się później spać, skracając tym samym czas snu, potrzebny do prawidłowej regeneracji organizmu (u osób dorosłych jest to 7-8 godzin na dobę). Według badań epidemiologicznych problem niedoboru snu dotyczy nawet 30% osób dorosłych na całym świecie, a u około 6-10% badanych występuje bezsenność przewlekła. Chroniczne skrócenie czasu snu lub tzw. fragmentacja snu, polegająca na częstym wybudzaniu się w ciągu nocy prowadzą do zakłócenia cyklu snu, co może spowodować poważne konsekwencje zdrowotne.
W tym artykule zainteresujemy się tematem, dlaczego sen jest ważny oraz zwrócimy uwagę na objawy i skutki długotrwałego braku snu. Jeśli chciałbyś zgłębić swoją wiedzę na ten temat, zachęcam do zapoznania się z treścią tego artykułu.
Sen jest niezwykle ważny do prawidłowego funkcjonowania organizmu, a wpływ niedoboru snu na zdrowie występuje w obszarze zainteresowań medycyny już od XIX wieku, gdy w 1896 roku trzy chętne osoby poddane zostały dziewięćdziesięcio-godzinnej deprywacji snu. Już podczas pierwszego badania jeden z uczestników doznał silnych halucynacji. Dokładne poznanie wpływu niedoboru snu na organizm umożliwiły dalsze badania, przeprowadzone w latach 60-tych XX wieku.
Długotrwały brak snu - jakie mogą być skutki ?
- Problemy z ciśnieniem krwi: długotrwały brak snu powoduje pobudzenie układu współczulnego i systemu nerwowego, odpowiadającego za reakcję " walcz, uciekaj". Wówczas mogą zwęzić się naczynia krwionośne, co powoduje wzrost ciśnienia. Według badań ryzyko wzrostu ciśnienia rośnie u osób, śpiących mniej, niż 7 godzin. Jeszcze większe ryzyko pojawia się, gdy sen trwa mniej, niż 5 godzin.
- Przeciążenie układu współczulnego: ogromna ilość obowiązków jaką na siebie nakładamy (przymusowo lub w wyniku własnych decyzji) powoduje, że układ współczulny, czyli jedna z części autonomicznego układu nerwowego, która jest odpowiedzialna za mobilizację organizmu, zostaje przeciążony. Gdy pozostajemy w trybie czuwania poza normalnym cyklem dobowym wzrasta wysiłek energetyczny, przez co możemy zmagać się z narastającą deprywacją snu, nawet jeśli nie występują u nas w danej chwili czynniki, które moglibyśmy uznać za stresujące. Większość z nas przynajmniej raz w życiu doświadczyła trudności z zaśnięciem z powodu stresu, zdenerwowania lub niepokoju. W takich sytuacjach zaśnięcie i odpoczynek może wymagać od nas większego wysiłku niż pozostanie w stanie czuwania.
- Układ endokrynny i metabolizm: długotrwały brak snu powoduje, że zmianie ulega wydzielanie hormonów steroidowych. Poziom hormonu wzrostu wzrasta znacznie w pierwszej połowie trwania snu. Brak snu powoduje, że hormon wzrostu nie powstaje lub jest znacznie osłabiony. W przypadku długotrwałego braku snu zmienia się również produkcja hormonów odpowiedzialnych za metabolizm. Całkowity brak snu może przyczyniać się do klinicznego rozwoju insulinooporności, większego gromadzenia się adipocytów, czyli komórek tłuszczowych, co prowadzi do podwyższonego poziomu mediatorów stanu zapalnego. W efekcie deprywacji snu zmniejsza się wydzielanie leptyny, czyli hormonu odpowiedzialnego za wywołanie uczucia sytości. Wzrasta za to poziom greliny - hormonu sygnalizującego uczucie głodu. Połączenie spowolnionego metabolizmu i zwiększonego apetytu może prowadzić do wzrostu masy ciała, co często przyczynia się do otyłości oraz rozwoju zespołu metabolicznego. Sen odgrywa również kluczową rolę w prawidłowej termoregulacji. W wyniku długotrwałego braku snu zmniejsza się nocny spadek zarówno temperatury ciała jak i ciśnienia krwi.
- rozkojarzenie
- wydłużony czas reakcji
- trudności w uczeniu się i zapamiętywaniu nowych faktów
- popełnianie większej ilości błędów
- wyższy poziom stresu
- spadek efektywności pracy
- zmniejszenie motywacji
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz